Najwyższa Izba Kontroli surowo oceniła pracę Krajowej Rady Radiofonii I Telewizji w kwesti rozłożenia opłat koncesyjnych w 2011 r. na wieloletnie raty.
Brak poszanowania dla dobra finansów publicznych w pracy Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji szkodzi i utrudnia właściwe zachowania etyczne osób zatrudnionych w tej instytucji.
Każda państwowa instytucja powinna mieć na uwadze jakiś cel. Musi to być cel ostateczny. W przypadku Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji jest to cel określony konstytucyjne (art 213 ust. 1 Konstytucji RP: stanie na straży wolności słowa, prawa do informacji oraz interesu publicznego w radiofonii i telewizji. W rzeczywistości zaś dobro jest celem ostatecznym, a cel ostateczny jest dobrem. Pojęcie dobra wywodzi się z języka greckiego (gr. αγαθος agatos, łac. bonus). Dobro produkowane przez państwo to dobro najwyższe nazywane dobrem publicznym. Dobro publiczne (bonum publicum) jest ostatecznym celem każdego działania państwa. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji powinna działać dla dobra publicznego. Czy tak się działo w 2011 r. ? Według Najwyższej Izby Kontroli KRRiT działała niecelowo i niegospodarnie ponieważ odraczała pobór dochodów budżetowych i rozkładała na raty opłaty koncesyjnych.
Na dzień 31 grudnia 2011 r. wysokość należności pozostałych do zapłaty łącznie wynosiła 67.953,9 tys. zł, w tym kwota 54.305,6 tys. zł dotyczyła należności, których termin płatności przypada na 2012 r. i lata następne, a kwota 13.648,3 tys. zł dotyczy należności, których termin zapłaty minął.
W 2011 r. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, na podstawie uchwał KRRiT, wydał 45 decyzji o rozłożeniu na raty opłat za koncesje w łącznej kwocie 63.848,8 tys. zł, w tym 26 decyzji, na kwotę 32.434,6 tys. zł, dotyczyło koncesji wydanych w 2011 r. (57,8% ogólnej wartości opłat koncesyjnych naliczonych w 2011 r.).
Z raportu izby wyłania się zło polegające na tym, że rozkładanie na wieloletnie raty opłat koncesyjnych, spowodowało odroczenie pobrania dochodów budżetowych, co należy - według NIK- ocenić jako niecelowe i niegospodarne ze względu na dobro finansów publicznych.